I mesi dell’anno (yılın ayları):
gennaio: Ocak 
febbraio: Şubat 
marzo: March 
aprile: Nisan 
maggio: Mayıs 
giugno: Haziran 
luglio: Temmuz 
agosto: Ağustos 
settembre: Eylül 
ottobre: Ekim 
novembre: Kasım 
dicembre: Aralık 
İtalyanca’da ay ve gün adları küçük harfle başlıyor, alışmak zor gelebilir.
Şimdi şu örneğe göre kendi doğum tarihimizi söylemeye çalışalım:
Sono nato/nata il diciotto febbraio millenovecentottantanove.
(18 Şubat 1989’da doğdum)
Söyleyen kişi erkekse nato, kadınsa nata diyecek.
Doğum yılımı yazarken elim sürçmüş olabilir!
İtalya’da çocuklar hangi ayda kaç gün olduğunu bir filastrocca (çocuk tekerlemesi) eşliğinde bizim gibi ellerini yumruk yaparak öğreniyor:
Trenta giorni ha novembre,
con aprile, giugno e settembre
di venttotto ce n’è uno,
tutti gli altri ne han trentuno
Şubat ayının 29 gün olduğu artık yıla l’anno bisestile deniyor.
Le stagioni dell’anno (yılın mevsimleri):
inverno: kış 
primavera: ilkbahar 
estate: yaz 
autunno: sonbahar 
I giorni della settimana (haftanın günleri):
lunedì: Pazartesi (luna sözcüğünden, ay günü)
martedì: Salı (Marte’den, Mars günü)
mercoledì: Çarşamba (Mercurio’dan, Merkür günü)
giovedì: Perşembe (Giove’den, Jüpiter günü)
venerdì: Cuma (Venere’den, Venüs günü)
sabato: Cumartesi (Şabat’tan, Yahudilerin dinlenme günü)
domenica: Pazar (Latince Dominus’tan, Tanrı’nın günü)
Eğer gün adlarının başında il articolo’su kullanırsak gün adlarına farklı bir anlam kazandırmış oluruz: il lunedì (Pazartesi günleri, her Pazartesi). Tüm günler erkek sözcükler gibi il articolo’su alır, yalnızca domenica dişi bir gün adıdır ve bu yüzden la domenica’dır.
Sayıları önce anlatma telaşıyla tarihler ve derken aylar, günler girdi araya, mecburen articolo bahsi geçti. Bir sonraki konumuz olacak gli articoli.