Corona günlüğü!
Sevgili Blog,
Bugün çok sinirliyim. Zaten akşamları camide okunan sela ve Corona dualarından sonra zor yatışıp yatıyorum, şimdi bir de evden çıkmayın duyuruları çıktı.
Uykumdan sıçradım resmen, evden çıkmıyorum zaten ama şemsiyeme atlayıp çıkasım ve büyük bir görev aşkıyla avaz avaz bu çağrıyı yapan adamı dışarı çağırıp şemsiyemle dürtesim geldi.
Biz elimizden geleni yapıyoruz sevdiklerimizi ve onlar için kendimizi korumak adına, diyanetgiller de yine ellerinden geleni yapıyor krizi fırsata çevirmek, bizi dellendirmek için.
Corona’nın adını da büyük harfle yazıp kesme işareti kullanarak özel isim muamelesi yapmayacağım artık, cümle başında olsa bile. Pis corona!
Nâzım Hikmet ben artık şarkı dinlemek değil, şarkı söylemek istiyorum demiş. Ben de artık camiden gelen sinir bozucu selayla uyanıp boş oturmak değil, telefonumun alarmıyla uyanıp işe gitmek istiyorum.
Dileklerimizi, isteklerimizi çok net bildirmemiz gerekiyor sanırım yukarıya.
Milano’da yurttan sıkılıp eve çıkmak istiyorum diye ailesiyle kavga eden öğrencim eve çıktı, şimdi burada evinde tecritte kavga ediyor ailesiyle. Yurttaki odasını özlemiş.
Ben de yoğun ders ve çeviri temposunda sürekli saç baş taramadan pijamayla evde oturmayı özlerdim, pazar gününü dört gözle beklerdim. Şimdi bu durumdayım ve artık her gün pazar ama ben delleniyorum azar azar. Okumaya zaman bulunamamış kitaplar, izlenmemiş filmler, satın alınmış online kurslar, düzenlenmesi gereken dolaplar, boşaltılması gereken çekmeceler elimin altında ama benim bunları elleyesim yok!
Şu an yine başladı evden çıkmayın duyurusu, ben çıkıyorum artık, dilimde bir Fatih Erkoç şarkısı, oynatmaya az kaldı şemsiyem nerde?
Not: Bu yazıyı dün bir hışımla yazdım sabah uyanır uyanmaz ama ottimistico (iyimser) pazar yazım hazırdı. Ve sabah 10’da başlayıp katlanarak artan kasvetimi size de bulaştırmak istemedim. Evden çıkmayın uyarısı sabah 10’da başladı ve saat başı yapıldı akşamki selaya kadar.