Una bella sorpresa

Güzel bir sürpriz!

Ben bir kırk günlük karantina için daha moral depoladım dün sabah bir anda. Sevgili Emre Toğrul, Hürriyet Çukurova yerel ekindeki köşesinde bu pazar benden söz etmiş, 14 Nisan tarihli Dopo la quarantena yazımı olduğu gibi yayınlamış. Bu yazımda, iki oğlunu da tanıma şansıma değinmiştim. Emre de öğretmen ve öğrenci arasında sosyal ve fiziksel yakınlık olmadan gerçek eğitim verilemeyeceğine dair inancına, uzaktan eğitim konusundaki endişelerine değinmiş yazısında.

Bu tepe fotoğrafları kolajından da görebileceğiniz gibi yakından eğitim gerçekten bambaşka!

Benim sosyal medya ile imtihanım maalesef çok başarısız ama bu ilk ve tek sosyal medya mecramı çok sevdim. Kaç kişi okuyor, kim neyi okudu veya okumadı, kim başladı kim bıraktı hiçbir sayısal veya kişisel içerikli bildirim gelmiyor. Derdim layklanmak değil zaten, keyif alarak paylaşmak, üretmek. Ben yazıp bir şişeyle denize atıyorum, bulup beğenenlerin okumaya devam edeceğini, ilgilenecek kişilerle paylaşacağını düşünüyorum. Aldığım sürprizli ‘organik’ geri bildirimlere ise bayılıyorum!

İşte elektronik ortamdaki bu romantik yaklaşımım, biraz da karantina şaşkınlığım, daha doğrusu alıklığım nedeniyle maalesef bu yazımı daha geçen Cuma günü iletmeyi akıl ettim Emre’ye. O da iki gün sonra bu güzel sürprizi yaparak utandırdı beni.

Emre, şehrin ve ülkenin sınırlarını aşan mesleki başarısının yanında müthiş bir entelektüel birikimi olan son derece duyarlı, mütevazı bir dost. Kendisini tedavi etmek amacıyla yazmaya başladığını okumuştum bir yazısında ama aslında düşüncelerini en yalın, en duyarlı şekilde yansıttığı yazılarıyla o bizleri tedavi ediyor.

Emre Toğrul’un 2016 yılında Karahan Kitabevi tarafından yayınlanan Hürriyet Yazıları adlı kitabında derlediği ve Facebook hesabında paylaştığı gazete yazarını çok seveceksiniz, benim çok sevdiğim bir benzetmede ifade edildiği gibi bu denemelerden Montaigne tadı alacaksınız. Benden söylemesi!

Zaten şimdi tüm dünya çocukları böyle yapmıyor mu ödevlerini?