Kadınlar ve etekleri
Ben böyle dejavu görmedim! Geçen yaz Ayşe Arman’ın bir karpuz etekle havada uçuştuğu, koronasavar hareketler yaptığı fotoğraflarından bahsetmiştim. Yine paylaştı valla karpuz etekleri zil çalan bir fotoğrafını. Bende ise yine pijama! Bana mı nispet yapıyor coronaya mı anlamadım.
Allora ben de aynen ayçiçekli etekliğimi giyip canlanmaya çalışayım en iyisi. Yine geldi galiba yaz, ben hâlâ yaz ha yaz..
Ama durun bir dakika, bu geçen seneki fotoğraf! Artık onun da mecali kalmadı sanırım giyinip tak takıştır, sür sürüştür poz vermeye. Ayşe’de bile bu enerji ve performans düşüşü varsa ben ne haldeyim düşünün. Mecalsiz olabilirim ama çok dikkatliyimdir, kaçmadı gözümden yeni değil bu fotoğraf!
Karpuz çıktı mı, ayçiçekleri ne durumda haberim yok inanın. Kendime ayrı bir dünya kurdum, her pazartesi verso la sera (akşamüstü) toplantılarına katıldığım bir İtalyanca kitap kulübü buldum Venedik’te. Günlerim Antonio Tabucchi okumakla geçiyor. Anlıyorum tabu ki ne sandınız, kiminle dans ettiğinizi sanıyorsunuz?
Anlamasam bile her hafta ders sırasında öğretmenimizin evinin yakınındaki kilisede çalmaya başlayan çan seslerinin verdiği huzur bile yeter yani. Adaletin bu mu dünya diyorum bir kez daha. Onda ahenkle çalan campane (çanlar), bende corona duaları ve selaları (artık yok şükür), tedbir uyarıları, perşembe selası ve diğer selalar, şahadetleri dinin temeli ezanlar. Bir de huzur İslamda derler!
Il nostro insegnante (öğretmenimiz) Alberto Bettin felsefe okumuş ama aynı zamanda konservatuarlı bir müzisyen. Dinlemek isterseniz Spotify’dan albümüne ulaşabilirsiniz, ikinci albümü de yoldaymış. Başka bir gün de canzoni (şarkılar) kursuna kaydoldum. Hem İtalya’nın müzik tarihinde bir yolculuk yapıyoruz hem de onun tatlı sesinden bir şeyler dinliyoruz.
Valore aggiunto (katma değer) olarak da arka planda birkaç dakika kilise çanları!
Not: Bu yazımın mübarek cuma gününe denk düşmesi talihsiz bir tesadüf oldu, chiedo scusa. (özür dilerim). Ama o vesileyle Hayırlı Cumalar dilerim cümlenize..
