Türk usulü tortellini!
Yemek fikirlerinin ve tariflerinin havada uçuştuğu ve kadın, erkek, genç, yaşlı, çoluk çocuk herkesin terapi merkezi mutfaklarda bolca vakit geçirdiği bu günlerde, eldeki malzemelerle neler çıkıyor sofraya neler!
Biz de pasta (makarna) olayına farklı bir boyut getirerek tortellini ile mantı yaptık, hamur açıp mantı dökmeye mecalimiz yok.
Gerçi ben bu boyutu çok yıllar önce getirmiştim, tortelliniler bile çok sevmişti bu yeni hallerini.
Roma’da ilk gittiğim İtalyanca kursundaki İspanyol, Alman, İzlandalı ve Güney Koreli sınıf arkadaşlarımla çabucak kaynaşıp, hatta öğretmenlerimiz Maurizio ve Nuccia’yı da davet ederek sinemaya, konsere ve yemeğe gider olmuştuk.
Son derste herkes kendi ülkesinin yemeklerini anlatıyordu. Sıra bana gelince aklıma hemen mantı geldi. Yaprak sarması veya içli köfte anlatamayacağım için kolaya kaçıp tortellini üzerinden mantı mantığıyla bir yemek anlatıvermiştim.
Anlatmakla kalmayıp, ülkelerimize dağılmadan onları ertesi gün mantı yemek için bize, yani ben Roma’daki annenim diyerek beni kendi evimde hissettiren Signora Ferri’nin evine davet edivermiştim.
Eve dönerken çok huzursuzdum, ev sahibine sormadan yemeğe misafir çağırmıştım. Annem bile kızardı böyle bir şey yapsam. Suçlu bir ifadeyle eve girip hemen “Signora Ferri, ben bugün çok kötü bir şey yaptım” dedim. Signora Ferri, “Ne yaptın, birini mi öldürdün, hırsızlık mı yaptın?” diye sordu gayet ciddi bir ifadeyle. Ona sormadan yemeğe misafir çağırdığımı duyunca, “Eğer ben de size katılabilirsem çok iyi bir şey yapmışsın, haydi terası hazırlayalım” dedi.
Beraber evin hemen karşısındaki süpermarkete gidip yogurt magro (bizim yoğurt), brodo (et suyu) ve gelato (dondurma) aldık. Yemekten sonra da caffè turco ve lokum ikram edecektim. Yurtdışı seyahatlerine kültür elçisi gibi çıkma alışkanlığım olduğu için tedarikliydim.
Ertesi gün misafirlerim de elleri kolları dolu gelince çok zengin bir sofra kurduk terasta, Ferzan Özpetek filmlerindeki sofralar gibi. Mantının yağını yakıp dökme işini bir şova dönüştürdüm, üzerine de kuru nane yerine taze basilico (fesleğen)!
Yemeğin en renkli konuğu, Roma Santa Cecilia Konservatuarında okumak için İtalyanca öğrenen Güney Koreli soprano adayı Eun Jin idi. O da tedarikli gelmişti, yemekten sonra nota kitaplarını çıkarıp O Sole Mio ile başlayarak yemeği bir şölene dönüştürdü.
Kaldığı evden memnun olmayan ve artık birkaç yıl Roma’da yaşayacak olan Eun Jin ve Signora Ferri çok sevdi birbirini. Ben döndükten sonra Eun Jin bir yıl benim odamda kaldı.
Signora Ferri’nin isimlerimizi telaffuz edemediği için Enci ve Olga diye hitap ettiği biz Eun Jin ve Ülgen, daha sonraki gidişlerimde de buluştuk hep!
Supermis gercekten hikaye..
Spero che Signora Ferri fa va bene in questi giorni…
Daha çok bende hikaye, takipte kalınız.. Özledim be Faruk, görüşebilsek artık!!
Offf canım çekti :)))
Bir gün denenebilir.. gün çok!! Ben içimdeki domestik beni keşfettim bu süreçte, yarın bir kek tarifiyle karşınızdayım :))