Bir zamanlar!
Sabah 23 Nisan Kutlu Olsun mesajıyla sevgili okul arkadaşım Kenan’dan gelen bu fotoğrafı, içimde oluşan sevinci, yüzümde beliren gülümsemeyi sizlerle de paylaşmadan edemedim.

Herkes muzip muzip kameraya bakıp şu fotoğraf faslı bitse de oyuna devam etsek derken biz Derin ile uzaklara bakmışız derin derin. Ben ortada, şimdiki gibi Rapunzel saçlarımla, Derin hemen arkamda, yıllarca kullandığım ve uzun zamandır kestiremediğim için çok özlediğim kısaca, bombeli saç modelimdeki sarı saçlarıyla.
Derin, yedi yıl sonra lise mezuniyetinde İngilizce ve Türkçe derslerindeki en başarılı öğrenci ödüllerini toplamış bir arkadaşımız. Hatırlıyorum, Almancası da çok iyiydi. Daha sonra Amerika’da tarih okudu ve hatta üniversiteyi yeni bitirdiğimiz yıllarda verdiğim bir partide, büyük kadı dedemizin duvarda asılı Osmanlıca diplomasını okuyup tercüme edivermişti her zamanki gibi yüzünde sakin, dingin, tatlı bir ifadeyle. Benim dil gurusu sevgili Derin ile aynı yöne bakmış olmam bile gurur verdi şu an!
O zamandan vizyon sahibi olduğumun kanıtı olan bu fotoğraftaki endamlı duruşumun bu kadar net görünmesini, dizleri üzerinde muzipçe poz veren tatlı arkadaşım Tolga’ya borçluyum.
Bugün bana bir bayram coşkusuyla bu fotoğraf gönderildiyse ve ben çok sevinerek hemen bu yazıyı yazdıysam hâlâ çocuklar gibi şeniz, ruhumuz dimdik ayakta demektir!
Bugün, yarın ve daima???